List do Helenki...

Helenko!

Jesteś naszym prawdziwym Skarbem - najpiękniejszym, najmądrzejszym i najdroższym. Dopiero przy Tobie nasze życie nabrało prawdziwego sensu. Jesteś taka malutka, a potrafiłaś nauczyć nas tak wiele - patrzeć na świat optymistycznie, nie wybiegając zbyt daleko w przyszłość. Kiedyś tu i teraz dla nas nie istniało. To ty nauczyłaś nas cieszyć się najdrobniejszymi szczegółami, które otaczały nas przez całe życie, a dotąd były dla nas niedostrzegalne. Dzięki tym umiejętnościom każdego dnia czujemy, że jesteśmy naprawdę szczęśliwi - bez stawiania sobie celów, po których zdobyciu stawialiśmy sobie kolejne i kolejne, nie czując się nigdy spełnionymi. To przy Tobie uczymy się dostrzegać to co dotąd było dla nas niedostrzeżone, osiągać to co dotąd było nieosiągnięte, śmiać się z tego co nas śmieszy i płakać kiedy czujemy się smutni. To ty uczysz nas, że nie należy bać się okazywania uczuć, emocji i bycia szczęśliwym... Twoje uśmiechnięte oczy i usta są najpiękniejszym widokiem ze wszystkich, które było nam dane zobaczyć... Bardzo Cię kochamy i... dziękujemy Ci, że jesteś! 

Rodzice...

Ciesze się, że mogłam ugościć Cię w swoim "Zatracającym się" świecie. 

Będzie mi bardzo miło przeczytać kilka Twoich słów pozostawionych w komentarzu.