U stóp Giewontu

Dziś słów kilka o naszych małych podróżach z cyklu "Cudze chwalicie, a swego nie znacie". Zakopane leżące u stóp Giewontu było celem naszej zeszłorocznej wakacyjnej podróży z Helenką. Był to nasz pierwszy kilkudniowy wyjazd z naszym niemowlaczkiem, mającym wtedy trzy miesiące. Krótko, bo zaledwie 4 dni, ale wystarczająco żeby odpocząć od domowego dnia codziennego, spędzanego wówczas przeze mnie na praniu małych ubranek, gotowaniu, sprzątaniu, karmieniu, przebieraniu i spacerowaniu. Było to dla mnie dużą odskocznią, tym bardziej, że mój cudowny pomocnik w postaci męża był ze mną cały czas - nieprzerwanie i nie wykręcał się od ojcowskich obowiązków. 

Nocleg, który znaleźliśmy był usytuowany w centrum Krupówek, które są nazywane sercem miasta Zakopanego. Trochę się tego obawialiśmy, bo jest to miejsce, które tętni nocnym życiem i nie wiedzieliśmy czy jest odpowiednie do wypoczynku dla małej Helenki. Okazało się, że nasze okna wychodziły na tył budynku i żadne huki i odgłosy bawiących się wówczas ludzi nie docierały do nas. Jedyny odgłos, który słyszeliśmy to szum potoku spływającego po niewielkiej, usytuowanej w pobliżu kaskadzie. Dźwięk cudowny, niezwykle relaksujący, jedyną jego wadą było to, że co dzień po przebudzeniu wydawało nam się, że za oknem leje. Nic bardziej mylnego - pogodę mieliśmy słoneczną, upalną i prawie bezwietrzną.

Czas spędzaliśmy głównie na spacerze po Zakopanem, nie mieliśmy odwagi wybrać się na dłuższą pieszą wycieczkę szlakiem górskim, choć Gubałówka, skąd roztacza się piękny widok na panoramę Tatr ogromnie nas kusiła. Zdecydowaliśmy się jednak wyjechać na nią koleją linowo - terenową. Wakacje te, choć tak bliskie naszemu miejscu zamieszkania uważam za jedne z bardziej udanych. Stąd też zdecydowaliśmy się pojechać tam na tegoroczny weekend majowy. Trzymajcie kciuki żeby pogoda dopisała.

Ciesze się, że mogłam ugościć Cię w swoim "Zatracającym się" świecie. 

 Będzie mi bardzo miło przeczytać kilka Twoich słów pozostawionych w komentarzu.